Van copywriter tot casinomanager

Ik zal een jaar of zeventien zijn geweest toen ik mijn eerste aandelen kocht. Ik weet niet eens meer welke, maar ik dacht Philips. Veel winst maakte ik er niet mee, als ik het me goed herinner. Het was meer omdat mijn vader in die tijd af en toe wat aandelen kocht.

Het leek me wel leuk om geld te verdienen zonder er iets voor te hoeven doen.

Eén ding is wel duidelijk: er lag niet echt een plan ten grondslag aan mijn eerste belegging.

Eigenlijk deed ik maar wat.

Talent voor schrijven

Veel later, toen ik mijn studie moderne taalkunde aan de universiteit van Leiden had afgerond, raakte ik verzeild in de reclame.

Ik werd copywriter. 

Talent voor schrijven had ik altijd al en ik was maar wat blij dat ik daar mijn brood mee kon verdienen. Jarenlang maakte ik campagnes en schreef ik teksten voor alle grote Amsterdamse reclamebureaus en voor adverteerders.

Ik maakte heel veel uren en verdiende navenant.

Maar één ding bleef al die jaren in mijn achterhoofd rondspoken: de beurs.

Het idee om mijn geld voor mij te laten werken in plaats van andersom liet mij maar niet los.

Maar ik kwam in die jaren chronisch tijd tekort en dan ook nog eens serieus beleggen en een strategie ontwikkelen, alsjeblieft zeg!

Binnen een half jaar op een dik verlies

Dus maakte ik op een goeie dag een afspraak met mijn contactpersoon van de bank waar ik toen zat (online bankieren en beleggen waren in die

tijd nog onbekende begrippen). Hij stelde samen met mij een mooi gespreide portefeuille samen van een stuk of wat degelijke, Nederlandse aandelen.

Die man heeft ervaring. Die zal er meer verstand van hebben dan ik, dacht ik.

Niet dus.

Binnen een half jaar stond ik op een dik verlies.

De strategie van hoop

Ik besloot het heft weer in eigen handen te nemen en zelf op de beurs te gaan handelen.

Niet dat het resultaat daarvan veel beter werd.

Ik kocht aandelen van bedrijven die mij betrouwbaar in de oren klonken en als ik al iets van een strategie had, was dat de strategie van hoop.

Wist ik veel dat dat zo’n beetje de allerslechtste strategie is die je op de beurs kunt volgen.

Na de zoveelste verliestrade gooide ik de handdoek in de ring. Dat was in de tijd dat een bekende online broker adverteerde met een Laten Beleggen aanpak.

Dat sprak me veel meer aan.

Experts die mijn geld belegden, terwijl ik me kon concentreren waar ik goed in was: reclame maken.

Ieder zijn vak.

Ik opende een beleggingsrekening, maakte geld over en checkte af en toe de resultaten.

Die vielen in het begin niet tegen. Niet dat ik mijn geld met sprongen zag groeien, maar dat hoefde voor mij ook niet.

Zolang het maar niet met sprongen achteruit holde.

Het jaar van de kredietcrisis

Dat deed het helaas wel na een half jaar.

Het was inmiddels 2008. Het jaar van de kredietcrisis.

Ik herinner me nog goed de berichten op tv, radio en andere media. Elke dag ging de beurs verder omlaag. En elke dag ging mijn

beleggingsrekening mee omlaag. En elke dag dacht ik: veel lager dan nu zal het wel niet gaan.

Om de volgende dag weer lager te gaan.

Je raadt het al: toen eindelijk alle stof was neergedaald en ik de stand kon opmaken vond ik het genoeg. Ik trok de stekker uit mijn Laten Beleggen rekening.

Precies op het moment dat de beurs aan zijn ongekende jarenlange opmars begon.

Op zoek naar de heilige graal

Maar blijkbaar is beleggen een virus.

Dat kan niet anders, want de gedachte geld te kunnen verdienen op de beurs had zich voorgoed in mij genesteld. En had mij ook nu nog niet verlaten.

Inmiddels had ik wel een paar boeken gelezen over beleggen. Op zoek naar de heilige graal.

Als anderen het konden, waarom ik dan niet?

Dus begon ik mij deze keer serieus te verdiepen in allerlei strategieën. Momentumstrategieën, trendvolgende strategieën, break out strategieën. Ik ging na verloop van tijd ook weer handelen op de beurs. In CFD’s, futures, op de forexmarkt.

Na een cursus daytraden leek het me een goed idee om dagelijks mijn geluk op de DAX te beproeven.

Dat ging heel aardig in het begin.

Ik dacht deze keer echt de oplossing gevonden te hebben.

’s Ochtends ordertjes inleggen en soms al na een half uurtje de dagwinst binnen. Oké, soms duurde het wel eens een paar uur. En af en toe zelfs een hele dag. Maar over het algemeen maakte ik in korte tijd een mooi rendement.

Tot die ene keer.

“Het zal allemaal wel weer goed komen”

De DAX werkte die dag niet mee.

De dagen daarna ook niet. Zelfs weken erna nog niet.

Ook nu dacht ik dat het allemaal wel weer goed zou komen.

Maar dat kwam het niet.

Ik begon slecht te slapen. ‘Wat nu, als het niet goed komt’, dacht ik in het holst van de nacht. Als ik al dat geld kwijt ben...

Het zweet brak me uit.

Nu ik dit schrijf krijg ik het met terugwerkende kracht nog benauwd.

Wat bezielde me om zo roekeloos te werk te gaan?

Want roekeloos was het.

Alleen, dat besefte ik pas toen het te laat was.

Toen ik het geld, waar ik een grote, snelle Audi (cabrio) van had kunnen kopen, kwijt was.

Groggy, maar nog net niet knock out.

Ik wilde zo graag geld verdienen op de beurs, dat ik totaal verblind was geraakt voor de realiteit.

Ga zoiets maar eens uitleggen aan je vriendin.

Geld weg. Vriendin woedend. Schaamte.

Het was een hele slechte periode.

Ik voelde me als de bokser die na een knalharde beuk gestrekt op de mat ligt, terwijl het enige wat hij nog hoort de scheidsrechter is, die tot 10 telt.

3...4...kreun...5...kuch...6...au...7...8...

Bij de 9e tel krabbelde ik weer op.

En bij de 10e tel stond ik weer op mijn benen.

Beetje groggy nog, dat wel.

Maar nog net niet knock out.

Hardnekkig virus

Wel was ik even genezen van de beurs.

Al die stress, die teleurstellingen, dat geld.

Maar zoals dat gaat met virus, als je denkt dat je ervan af bent steekt het toch weer de kop op.

En, zoals een hardnekkig virus betaamt, deze keer in een gemuteerde, andere gedaante.

Opties.

Ik had in het verleden ooit wel eens wat in opties gedaan. Maar meer zoals de meeste beleggers doen. Een call of put kopen en vervolgens hopen dat het onderliggende aandeel gaat stijgen of dalen.

Soms ging dat goed.

Vaak niet.

Mijn grootste nachtmerrie werd een droom

Maar toen ik me echt ging verdiepen in opties, brak ineens een besef bij me door. Met opties kan je winst maken in stijgende, dalende en zijwaartse markten.

Kortom, ik hoefde niet langer afhankelijk te zijn van wat de beurs zou doen!

Iets wat mijn grootste nachtmerrie was geworden, werd ineens een droom!

Stel je eens voor, dat ik me geen zorgen meer hoefde te maken over de koersbewegingen van morgen of volgende week. Dat ik relaxed mijn

tradersplatform zou kunnen openen en kijken wat ik de afgelopen maand heb verdiend.

Nu of nooit meer

Ik besloot de zaken deze keer serieus aan te pakken.

Het was nu of nooit meer.

Alles wat los en vast zat las ik.

Ik volgde seminars, webinars, 1-op-1 trainingen, schreef me in voor online cursussen, sloot me aan bij communities over opties.

En vooral: ik ging handelen in opties.

Of dat meteen een succes was?

Nee.

Fietsen leer je niet uit een gebruiksaanwijzing.

En dat bleek ook voor opties te gelden.

Oefenen en fouten maken

Ondanks alle kennis die ik had opgezogen en tot me had genomen, was het toch vooral een kwestie van oefenen.

Veel oefenen.

En fouten maken.

Waar je dan weer heel veel van leert.

Het verlies dat ik aanvankelijk nog wel maakte werd na verloop van tijd gelijkspel. En het gelijkspel werd winst.

Steeds vaker.

Tot het moment aanbrak waarop ik dacht: ik geloof dat ik het onder de knie heb.

Eindelijk, na al die jaren voelde ik mij niet langer de speelbal van de beurs, volledig afhankelijk van de dagelijkse koersbewegingen.

Zoals een buschauffeur z’n rondjes rijdt

Inmiddels is handelen in opties voor mij nu een routineklus geworden. Ik heb een aantal regels waar ik me aan houd. Ik weet wanneer ik wat moet doen.

Zoals een buschauffeur z’n dagelijkse rondjes rijdt. Of een bakker z’n deeg maakt.

Ik moet zeggen, dat is een heel relaxed gevoel.

Wees het casino, niet de casinobezoeker

Maak ik dan nooit meer verlies?

Ja hoor. Tuurlijk.

Maar zolang ik me aan m’n plan houd, weet ik dat op de lange termijn de statistiek in mijn voordeel werkt.

Elke optietrade die ik doe heeft een slagingskans van minimaal 70%.

Dus is het goed mogelijk dat de eerstvolgende setups allemaal verliezers zijn.

Maar in the long run werkt de kansberekening in mijn voordeel.

Net zoals bij het casino.

Want daarmee vergelijken mensen het handelen op de beurs vaak.

“Het is gokken, niks meer en niks minder.”

Dat klopt ook.

Zolang je er maar voor zorgt dat jij niet de casinobezoeker bent, maar het casino zelf.

Van copywriter naar casinobaas.

Het kan raar lopen in het leven.

Zaken die ik heb geleerd tijdens mijn jarenlange zoektocht naar de Heilige Graal:

1. de Heilige Graal bestaat niet. Er is niet één indicator, strategie of softwareprogramma die jou het geluk brengt. Je moet er zelf voor werken.

2. Geef nooit op. En dan bedoel ik NOOIT. Never ever. Als je ergens heilig in gelooft, ga er dan voor de volle 100% voor.

3. Blijf leren. Denk niet dat je alles weet. Leer van anderen, lees boeken en online artikelen, sluit je aan bij een online community. Investeer vooral in jezelf!

4. Leer verliezen te incasseren. Van verliezen word je sterker. Maar hou je verliezen altijd beperkt! Live to fight another day.

5. Misschien wel het allerbelangrijkste: zorg ervoor dat je een plan hebt. Beter een slecht plan dan helemaal geen plan. Een slecht plan kan je altijd verbeteren. En oh ja, nog eentje:

6. Hou je aan je plan.